As explotacións agrogandeiras galegas son cada vez máis grandes, os propietarios e propietarias fanse maiores e hai pouca remuda xeracional; a innovación, cada vez máis presente, esixe unha preparación. Son algúns dos factores que derivan na necesidade de contratar persoal e o que, en principio, parece unha boa nova, ofertar postos de traballo tendo en conta que a diario vemos que hai persoas que demandan emprego, pasa a converterse nun paradoxo de difícil resolución.
As cooperativas reciben mensaxes das explotacións indicando que necesitan persoal e non atopan candidaturas. A lista do paro é extensa, as organizacións sociais e páxinas de emprego contan con listados interminables de solicitudes de traballo. Onde está o escollo? As propostas de emprego nas explotacións non xeran interese. Neste punto, a desafección e baixa consideración social da profesión agrogandeira xogan en contra. O sector, os medios de comunicación, o ámbito educativo, o empresarial e as administracións deben dotar a esta profesión da dignidade e recoñecemento social que merece.
Cómpre cambiar a imaxe asumida, que foi real anos atrás, pero que perde vixencia no contexto actual: que se trata dunha profesión moi dura. É intensa, con horarios complicados, sen días festivos…, certo, pero todas as profesións presentan dificultades e hoxe é moito máis doada de levar grazas aos avances que cambiaron profundamente a realidade laboral do sector. É importante amosar esta nova realidade para non asustar posibles candidaturas que, por descoñecemento, se afastan dun traballo que pode resultar moi satisfactorio.
A profesión, hoxe, é moito máis doada de levar grazas aos avances que cambiaron profundamente a realidade laboral do sector.
As explotacións adoitan estar afastadas das cidades e dos núcleos con máis densidade de poboación. Isto leva á obriga de contar cun medio de transporte e con carné de conducir, algo que, sobre todo para persoas que proveñen doutros países buscando traballo, pode supoñer un obstáculo difícil de salvar a non ser que se teña en conta e se propicien solucións. Por outra banda, de todos é coñecido —e nós os galegos, como pobo emigrante sabémolo— que cando tes que emigrar buscando mellores condicións procuras non sentirte tan só e rodearte de familia, amigos ou persoas da mesma procedencia ou situación para sentirte máis arroupado.
Por tanto, entre os pros e contras que se teñen en conta á hora de aceptar un emprego deste tipo inflúen condicionamentos económicos (medio de transporte, investir nun permiso de conducir, alugar unha vivenda) e sociais (vivir lonxe da familia e amigos, afastar aos fillos e fillas do coñecido ou manter a vivenda lonxe, pasar moitas horas conducindo a horas intempestivas, trato e prexuízos raciais percibidos etc).
A propia evolución do sector deriva na necesidade de formación para as persoas aspirantes, pero tamén para as persoas empregadoras.
A propia evolución do sector deriva na necesidade de formación para as persoas aspirantes, pero tamén para as persoas empregadoras que, en moitas ocasións, levan toda a vida traballando na produción pero sen ter ao seu cargo empregados ou empregadas e non saben marcar límites, dar facilidades, evitar sobrecargar ou manifestar empatía pola situación persoal do traballador ou traballadora, o que leva a que a rotación do persoal sexa máis frecuente do desexado.
En conclusión, é preciso buscar solucións axeitadas. Falamos de persoas, de dereitos, de emprego, de vivenda, de eficiencia empresarial, de economía, de formación… en definitiva, de evolución.