Por momentos parece que as malas novas para o sector agroalimentario son moito máis numerosas e de maior impacto que as boas. Xa levamos máis de 90 días de guerra en Ucraína, en Europa, e o escenario dos mercados agrarios e gandeiros tórnase preocupante. Os balances de materias primas de alimentación animal xa eran axustados ou negativos, con stocks que non se incrementaban e cunha demanda que medraba despois do parón da pandemia Covid-19. Dende agosto de 2020 iníciase unha reactivación e suben os carburantes, os fretes, escasean contedores e barcos e os prezos das materias primas de alimentación, pensos etc., comezan a subir.
A demanda mundial de alimentos acelérase coa peste porcina afectando a China, a gripe aviar insta- lándose en países europeos, e impúlsase a acumu- lación de reservas. A principios de 2022 pensamos que chegaramos a uns niveis de prezos que non poderían subir máis; cos fertilizantes e carburantes en máximos… non era posible ir a peor.
A principios de 2022 pensamos que chegaramos a uns niveis de prezos que non poderían subir máis; cos fertilizantes e carburantes en máximos… non era posible ir a peor.
A guerra de Ucraína e as posteriores sancións a Rusia foron «a tormenta perfecta” que nos agardaba, trun- cando as exportacións de cereais destes países. O movemento de mercadoría no Mar Negro reduciuse á mínima expresión, millóns de toneladas de cereais situadas nos portos ucraínos son pasto da guerra, de roubos… e non hai posibilidades de comercializa- ción por outras vías alternativas (estradas, camiños de ferro…). Cos portos comerciais cheos de minas de guerra, xa pouco importa cal é a capacidade produtiva de Ucraína en 2022, senón cando parará esta loucura, e canto tardaremos en recuperalos para o comercio mundial.
Cos portos comerciais cheos de minas de guerra xa pouco importa cal é a capacidade produtiva de Ucraína en 2022 senón canto tardaremos en recuperalos para o comercio mundial.
A día de hoxe, pouco podemos prever neste ámbito que sexa positivo para o sector. Gustaríanos que os prezos chegaran aos máximos en xuño deste ano e que comezaran a estabilizarse ata a chegada da vindeira colleita. Pero, coincidirán os nosos desexos coa realidade? Hai anos, o presidente francés, Nicolás Sarkozy, propuxo no G7 artellar un sistema de Goberno Mundial sobre os alimentos básicos (cereais, soia, arroz…), porque ademais da alimentación animal a custos moi elevados en ciclo económicos determinados, evitaríanse as fames que se desatan en países pobres de África, Asia… E todo isto, con Europa tratando de abordar a loita contra o cambio climático, a escaseza crecente de combusti- bles fósiles, a escaseza dos fosfatos… e a obriga ética de loitar contra a fame no mundo.
Como profesionais da agricultora e a gandería temos que apoiar as medidas dirixidas aos países vulnerables: subministración de alimentos de emerxencia, favorecer o incremento da produción agrícola, especialmente dos pequenos produtores (hai cooperativas galegas axudando directamente aos agricultores ucraínos) ou axudar a recuperar a independencia alimentaria, pois a seguridade alimentaria do noso planeta está en risco, abor- dando o incremento dos custos de produción que deberán reflectirse nos prezos dos alimentos que comercializamos.
Garantido a subministración de alimentos para a cabana gandeira a custos elevadísimos debemos reflexionar que cambios na xestión da superficie agraria que xestionamos podemos desenvolver para reducir os custos e ser máis eficientes e competitivos. Que actuacións colectivas debemos arriscar a desenvolver para loitar contra o cambio climático, nesta encrucillada de medidas políticas que pouco coinciden coas necesidades do noso agro.
Higinio Mougán,
director-xerente de AGACA